Autor: Slobodan Sanader

Jovan Soldatović posle završene Akademije likovnih umetnosti u Beogradu i boravka u majstorskoj radionici Tome Rosandića, dolazi 1953. godine u Novi Sad, gde u ateljeu na Petrovaradinskoj tvrđavi započinje svoju likovnu akciju skulptura, koja traje skoro četrdesetak godina.Delio je sudbinu generacije sa kojom je odrastao u posleratnom vremenu. Išao je od realizma, preko impresionizma do egzistencionalno-ekspresionističke skulpture”.

Od portreta, figura čoveka, životinja, do kompozicija.Od malog galerijskog formata preko reljefa, do monumentalne spomeničke skulpture. U ovako širokom rasponu svoje autentične figuralike perforirano izduženih oblika i forme, kod Soldatovića su stalno prisutni problemi savremenog estetskog traženja. Zato njegovi tragalački nemiri nisu nikada bili neproduktivni. Skulpturu smešta u slobodne prostore da bi ovaj nestrpljivi svet “surove stvarnosti i našeg nespokoja”, humanizovao i ponudio nove duhovne koordinate današnjice. Vrlo često, zbog toga, njegovu skulpturu prati živa i pisana polemička reč, ponekad surova, nepomirljiva, opora i jasna.

Uvažavajući ovakve idejno estetske pretpostavke njegova skulptura živi danas u jugosloveskim prostorima. Žabaljski spomenik izginulim u revoluciji na obali Dunava kod Novog Sada, park jugoslovenske kulture “Titov gaj” u Slovenjgradecu, Trebević kod Sarajeva, Jajce, Pirot, Spomen-park Kragujevački oktobar, Slavonski brod i još veliki broj drugih monumenata u našoj zemlji.
Njegov ciklus Beleženje čoveka još traje…